Francie Baltazar'ın, Schartz (Hazİne) İsİmlİ eserİnden...
“Hayat seçİmlerden İbarettİr. Her durumda bİr seçİm vardır."
Birisi nasıl olduğunu sorsa, “Bomba gibiyim!” diye yanıt
verirdi hep. “Bomba gibiyim!”
Jerry, doğal bir
motivasyoncuydu. Yanında çalışanlardan biri, o gün kötü bir günündeyse, Jerry
yanına koşar; duruma nasıl olumlu bakılacağını anlatırdı.
Bu tarzı fena halde düşündürüyordu beni.
Bir gün Jerry’e gittim, “Anlamıyorum” dedim. “Nasıl oluyor da, her zaman, her koşulda bu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun? Nasıl başarıyorsun bunu?”
“Her sabah kalktığımda kendi kendime: ‘JERRY, BUGÜN İKİ
SEÇİMİN VAR; HAVAN YA İYİ OLACAK YA KÖTÜ’ derim.
HAVAMIN İYİ OLMASINI SEÇERİM.
KÖTÜ BİR ŞEY OLDUĞUNDA YİNE İKİ SEÇİMİM VAR: KURBAN
OLMAK YA DA DERS ALMAK. BEN, BAŞIMA GELEN KÖTÜ ŞEYLERDEN DERS
ALMAYI SEÇERİM.
BİRİSİ BANA BİR ŞEYDEN ŞİKÂYETE GELDİĞİNDE, YİNE İKİ SEÇİMİM VAR: ŞİKÂYETİNİ KABUL ETMEK YA DA ONA HAYATIN OLUMLU YANLARINI GÖSTERMEK. BEN, HAYATIN OLUMLU YANINI GÖSTERMEYİ SEÇERİM."
“Yok yahu!” diye protesto ettim. “Bu kadar kolay yani?”
“Evet kolay” dedi Jerry.
“HAYAT SEÇİMLERDEN İBARETTİR; HER DURUMDA BİR SEÇİM VARDIR. SEN, HER DURUMDA NASIL DAVRANACAĞINI SEÇERSİN. SEN, İNSANLARIN SENİN TAVRINDAN NASIL ETKİLENECEKLERİNİ SEÇERSİN. YANİ SEN, HAYATINI NASIL YAŞAYACAĞINI SEÇERSİN.”
Jerry’nin sözleri beni
oldukça etkiledi. Onu uzun yıllar görmedim ama hayatımdaki talihsiz olaylara dövünmek yerine seçim yapmayı tercih
ettiğimde, hep onu hatırladım.
Yıllar sonra Jerry”nin
başına çok tatsız bir olay geldi...
Soygun için gelen hırsızlar, paniğe kapılıp Jerry’i delik deşik etmişler. Ameliyatı 18 saat sürmüş, haftalarca yoğun bakımda kalmış. Taburcu edildiğinde, kurşunların bazıları hala vücudundaymış.
Ben onu olaydan altı ay sonra gördüm. “Nasılsın?” diye sorduğumda, “Bomba gibiyim!” dedi. “Bomba gibi!…"
“Olay sırasında neler düşündün Jerry?” dedim.
“Yerde
yatarken, iki seçimim var diye düşündüm. Ya yaşamayı seçecektim ya ölümü; ben
yaşamayı seçtim."
“Korkmadın mı? Şuurunu kaybetmedin mi?”
“Ambulansla gelen sağlık görevlileri harika insanlardı. Bana hep “İyileşeceksin, merak etme” dediler. Ama acil servisin koridorlarında sedyemi hızla sürerlerken, doktorların ve hemşirelerin yüzündeki ifadeyi görünce ilk defa korktum. Bu gözler bana, “Bu adam ölmüş” diyordu. Bir şeyler yapmazsam, biraz sonra ölü bir adam olacaktım gerçekten.”
“Ne yaptın?” diye merakla sordum.
“İri yarı bir hemşire yanıma yaklaştı ve herhangi bir şeye alerjim olup olmadığını sordu. “Evet” diye yanıt verdim.” “Var.”
Doktorlar ve
hemşireler, merakla sustular.
Derin bir nefes alarak
kendimi topladım ve bağırdım: “Benim
kurşunlara karşı alerjim var!”
Doktorlar ve
hemşireler gülmeye başladılar, tekrar bağırdım: “Ben yaşamayı seçtim. Beni
bir canlı gibi ameliyat edin, otopsi yapar gibi değil.”
Jerry, sadece doktorların büyük ustalıkları sayesinde değil, kendi olumlu tavrının büyük katkısı ile yaşadı. Yaşaması bana iyi bir ders oldu.
Her
gün, hayatımızı dolu dolu yaşamayı seçme şansımız ve hakkımız olduğunu ondan
öğrendim ve her şeyin kendi seçimimize bağlı olduğunu…
Francie Baltazar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sema'dan SEMAya DER Kİ: "Lütfen yorum yazmaya üşenmeyin; hepimizin moral ve motivasyona ihtiyacı var :) Ama paylaşımı hiç beğenmediyseniz, üşenmenizi anlayışla karşılayabilirim... Şaka şaka, her yoruma açığım; siz yeter ki yazın..." 😊 💖💖💖